تنوع ژنتیکی برخی از ارقام آلو(Prunus spp.) با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی و مولکولی

هجده رقم آلو شامل ده رقم بومی ایران و هشت رقم وارداتی که در مرحله باردهی کامل بودند بر اساس 36 صفت مورفولوژیکی (پارامتریک و ناپارامتریک) و 15 پرایمر RAPD مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجریه واریانس داده‌ها مشخص کرد که تفاوت بین ارقام در کلیه صفات به جز رنگ گلبرگ در سطح 1% معنی‌دار بود. ماتریس عدم تشابه مشخص کردکه دو رقم مشهد4 و دیررس سیف از نظر صفات کمی و ارقام آنتاریو و بربنگ از نظر خصوصیات کیفی کاملاً از هم متمایز هستند.کلاستر حاصل از داده‌های مورفولوژیک در فاصله 25، ارقام را به دو گروه اصلی تقسیم کرد، این کلاستر تا حدی توانست ارقام ایرانی و خارجی را از هم تفکیک کند. داده‌های مولکولی درصد باند پلی مورفیسم بالایی (04/99%) را مشخص کردند، ماتریس تشابه این داده‌ها بیشترین شباهت را بین ارقام امپروفرانس و بخارای مرغوب (71%) و کمترین شباهت را بین ارقام شایرو و بخارای معمولی (9%) مشخص کرد.کلاستر به دست آمده از داده‌های مولکولی ارقام را در دامنه تشابه ژنتیکی از 15/0 تا 58/0 طبقه‌بندی کرد.ارقام در فاصله تشابه 26/0 به سه گروه اصلی تقسیم شدند که رقم دیررس سیف به تنهایی یک گروه مستقل را تشکیل داد و از سایر ارقام متمایز شد. در بررسی تنوع ژنتیکی بر اساس صفات مورفولوژیک و پرایمر RAPD ارقام ایرانی و خارجی در بعضی از موارد به خوبی تفکیک شدند و در برخی موارد هم، با هم تفاوت‌های بارزی داشتند.